Markerwadden 2025

Op vrijdag komt er een appje binnen van Lourens met het voorstel om op maandag, nu eens niet op het Bovenwater, maar op een andere locatie te gaan varen. Het voorstel bevat diverse locaties; Elburg (Veluwemeer), IJsseloog (Ketelmeer) of misschien een rondje Utrecht? Maar gezien het gunstig voorspelde weer (zon en weinig wind) zijn de Markerwadden ook een optie. Cees, Dick, Atte en Bert reageren enthousiast op het voorstel Markerwadden. Dus dat wordt het.
Maandag morgen 09.00 uur opladen en gaan met die banaan (sorry Atte). We komen in alle rust aan op de parkeerplaats van het Bataviastrand en hebben rustig de tijd om een beschaduwd parkeerplekje te zoeken (onder het viaduct).
Al snel liggen de kajaks op het strand en nadat iedereen zijn spatzijl en reddingsvest heeft omgedaan, gaan de boten te water. Het Markermeer ligt erbij als een spiegeltje. Al snel vaart de veerpont van Natuurmonumenten ons voorbij (hij veroorzaakt een heerlijke deining) en de ‘kont’ van de veerpont vormt een gemakkelijk richtpunt, want hij moet immers ook naar onze bestemming!
Na zo’n vijf kwartier peddelen (8 km) komen we op onze bestemming aan. Lourens (onze vaarleider) weet te vertellen dat we beter niet in het haventje kunnen aanleggen, want dan komt de havenmeester van Natuurmonumenten entreegeld heffen. Dus leggen we de kajaks aan op het recreatiestrandje aan de andere kant van het eiland om hier in alle rust onze boterham en koffie te nuttigen. Plotseling zegt Atte: “Ik geloof dat ik gestalkt wordt!”, want wat blijkt, zijn schoondochter heeft ons groepje vanaf de veerpont en vanaf een duintop op de foto gezet!

Na de inwendige versterking wordt besloten om niet dezelfde weg terug te varen, maar het haventje rond te varen en vervolgens langs de kust het eiland te volgen en nog een stop te maken aan de oostkant van het eiland.

Inmiddels is de wind (N 2) wel wat aangetrokken en wordt besloten om eerst wat oostelijk te varen en vervolgens het richtpunt van de “Hurkende man”  aan te houden. De golven worden wat hoger zodat er zelfs af en toe een beetje “gesurft” kan worden.  Een skegje is nu geen overbodige luxe, maar helaas die zit vast door al het zand, dan maar zonder.

Na een voorspoedige terugtocht komen we moe maar voldaan weer aan op het Bataviastrand, dat inmiddels is volgestroomd met  zonaanbidders. We worden met de nodige  scepsis begroet.

De boten worden weer opgeladen en de parkeerplekken van de trekauto en de kanotrailer worden onmiddellijk weer ingenomen door nieuwe strandgangers.