Het regent al weken, de hoeveelheid regenwater in 2023 is anderhalf keer meer als de gemiddelde
neerslag over een jaar. Het journaal opent en sluit met items over wateroverlast, woonwijken
worden ontruimd, gebieden afgesloten. En dan rond de jaar wisseling lijkt de weersverwachting een
beetje gunstiger, iets minder regen, niet teveel wind en een temperatuur boven 5 C.
Planning gemaakt, in- en uitstappunten verkend, afspraken gemaakt voor toegang tot de rivier en
voor het terugrijden van de auto naar het eindpunt. Met z’n drieën gaan we op pad, Erik, Lourens en
Cees. Opladen, spulletjes pakken, we gaan volgens plan. Onderweg veel regen , dat was niet
voorspeld zoveel.
Bij WSV de Engel in Rheden staat het hek al voor ons open en kunnen we via de botenhelling op de
IJssel komen.
De regen is opgehouden, het zonnetje
breekt zelfs een beetje door. Onder de
brug in de A348 door komen we op de
IJssel. Het stroomt flink, maar de stroming
komt van alle kanten, de rivier stroomt in
het winterbed en de kribben zijn niet meer
te zien maar wel te voelen. De onderwater
stroom volgt wel de kribben en komt op
onverwachte plekken naar boven en
vormt draaikolken en tegenstromen. Soms
zet je je peddel in en voel je helemaal
geen weerstand. Soms is het moeilijk om je evenwicht te bewaren, even niet opletten en je ligt dwars of wordt meters weggezet.
Het scheepvaart verkeer valt erg mee, ieder kwartier een tegenligger, ze varen meestal heel
behoedzaam terwijl de rivier zo breed is dat wij geen enkele moeite hebben om ver buiten de
betonning uit te wijken. Schepen die net als wij de rivier afvaren zien we bijna niet ( twee of drie).
De volgende dag zou de scheepvaart zelfs helemaal stilvallen omdat een tankschip dwars op de
stroom vast is komen te zitten vlak bij Rheden.
In Doesburg vinden we een mogelijkheid uit te stappen en te lunchen. Je kunt hier goed zien hoe het
water voorbij raast. Af en toe hebben we een klein buitje maar eigenlijk hebben we er geen erg in.
Lekker keuvelend peddelen we verder als
Lourens ineens verdwijnt in de uiterwaarden
net voorbij het Bronkhorsterveer. Erik en ik
kunnen niet meer terug en zien Lourens
steeds verder afdrijven. Hij werd door een
krachtige onderstroom de uiterwaard
ingetrokken over een ondiepte (dijkje).
Terugvaren was geen optie, tussen hem en de
rivier stond een klein bos. We konden elkaar
niet meer zien. Schreeuwen en ook het fluitje
werd niet gehoord. Het hoesje om mijn
telefoon verhinderde een gesprek en een
groot vrachtschip maakte dat alle aandacht eerst op het eigen evenwicht gericht moest worden.
Na ruim een kilometer
kwam Lourens weer in zicht
en kon hij zich weer bij ons
voegen. Op de
ondergelopen uiterwaarden
was de stroming zo sterk
dat hij ook niet terug kon of
door de bosjes terug naar
de rivier kon varen.
Gelukkig is er niets
gebeurd, maar we hadden
ook niet veel hulp kunnen
bieden als er wel wat was
gebeurd.
Na dit avontuur zijn we opgelucht verder gevaren. Gemiddeld met een snelheid van ruim 9 km per
uur, het eerste deel duidelijk sneller als het stuk na Brummen en met snelheden tot wel 14 km/u.
Langs de oevers speurend naar plekjes om nog even een korte pauze te houden, maar die plekjes
vinden we niet. Soms zien we een bankje waarvan alleen de rugleuning nog boven water staat maar
de stroming is daar zo sterk dat uitstappen of zelfs fotograferen onmogelijk is.
Pas in Zutphen vinden we langs de kade
plekjes waar we eventueel aan land
kunnen maar het eindpunt is nu ook al in
zicht. We varen door en landen aan net
na de spoorbrug.
Terwijl we de kano’s staan op te laden
breekt een hoosbui los en kletsnat van de
regen stappen we in de auto. Gelukkig
zijn we hierop gekleed. Zonder verder
oponthoud rijden we naar de club en
kijken terug op een geslaagde tocht over
een prachtige rivier met een onwerkelijk
perspectief van bomen en hekken
midden in een rivier die soms wel een
kilometer breed was.
Schrijver en foto’s; Cees Rijksen
Copyright © 2023 Kanovereniging Lelystad Alle rechten voorbehouden.