Rondje Ameland
Het is al ca. dertig jaar geleden dat ik me serieus met zeekayak varen heb bezig gehouden. We hadden enkele jaren eerder met een groepje clubleden zelf onze zeekano’s (type Seaking) gebouwd maar mochten zonder zee-ervaring met niemand de zee op. Vele zee kampen in Zeeland en op Vlieland later gingen we met groepjes uit de vereniging regelmatig de zee op. De Seaking zat als gegoten toen ik nog 72 kg woog, maar toen ik eind jaren negentig de 95 kg aantikte paste ik er niet meer in.
Jaren lang heb ik niet meer in een kano gezeten, maar het virus was nog niet helemaal gedoofd. Ik heb een KSU Mirounga overgenomen, een dijk van een boot. Voor de rondjes bij het clubhuis en de tochtjes over de plassen en riviertjes een heel fijne stabiele boot.
Lourens en Erik willen graag ervaring opdoen op zee en vragen mij mee te gaan. Dat is nog niet makkelijk, ik krijg al ruim 8 jaar AOW en moet vervanging regelen voor vrijwilligers- en mantelzorg taken, maar het lukt.
Donderdag 11 juli ’24 vertrekken we met drie kano’s op het dak naar Holwerd. Lourens heeft een route uitgestippeld en met wind en stroming rekening gehouden. We vertrekken vlak achter de veerboot van 12:15 u. Het is opkomend tij, de platen staan nu onder water en we kunnen vrijwel elke koers varen. We varen pal noord richting het Oerd. Windkracht 3, lekkere golfjes maar ik merk dat ik mijn kano niet onder controle kan krijgen, hij kiest zijn eigen koers, op elke golf gooit hij zijn kop in de wind. Had ik nu maar een skeg, ik gebruik mijn peddel alleen aan de linker kant en nog wil de kano niet wat ik wil. We varen een behoorlijk stuk langs de waddenkust naar het oosten en kiezen dan een westelijke koers, de wind is ondertussen behoorlijk toegenomen tot een forse 4 Bft recht tegen en het is nog ver naar de haven van Nes op Ameland. Boven de Noordzee bouwen zwarte onweerswolken zich op tot buien. Witte schuimkoppen op de golven en windstrepen van schuim. Een wolk daalt neer op het water maar door de harde wind is hij ook weer snel verdwenen, gelukkig kunnen we op zicht blijven varen. Totaal varen we bijna 20 km vandaag, maar het laatste uur is mijn energieniveau onder het vriespunt, ik krijg de peddel bijna niet meer tegen de wind in, de kano blijft nu wel goed op koers maar er lijkt geen einde aan te komen. De kite surfers in de verte hebben de grootste lol maar ik heb al mijn aandacht nodig om overeind te blijven.
Eenmaal in de haven moet ik even liggen om mijn rug te kunnen strekken, na een kwartiertje ben ik weer oké en binden we de kano’s op de karretjes en gaan te voet naar de camping. Erik heeft een mooie toeristische route door het dorp, het bos en de duinen uitgezocht. De natuurcamping is fantastisch, we hebben een eigen stukje met picknicktafel en fietsen rek voor de natte spullen.
Na het eten gaan we even bij de branding kijken, ondanks de hevige wind vanmiddag is de zee rustig. Een leuke branding tot een meter of honderd uit het strand, we verheugen ons op morgen.
Vrijdag 12 juli ’24 zijn Lourens en Erik al vroeg in de weer met eitjes koken, koffie en thee zetten en klaar maken voor vertrek. Het ochtend ritueel loopt gesmeerd en geheel volgens de planning van Lourens vertrekken we naar het strand. Het is mooi weer, kleine 3 Bf, zonnetje erbij, kan niet beter.
Op het strand is het andere koek, de golven zijn veel hoger als gister en het veld met branding golven is minstens driehonderd meter breed. Lourens gaat eerst, maar al snel verdwijnt hij achter de golven en zien we hem alleen nog als hij op de top van een golf zit.
Ik ben de volgende, mijn kano gaat niet over de golven maar er doorheen. Meestal spatten de golven in mijn gezicht uiteen maar soms ook komt de volle kracht van het water op mijn borst en heb ik de grootste moeite om overeind te blijven, hoe verder op zee, hoe hoger de golven maar ook hoe makkelijker ze te “berijden”. Ze komen met grotere tussenpozen, ik kan ze goed zien aankomen en me erop voorbereiden. Waar Lourens is weet ik niet dus vaar ik net zo lang door tot ik hem zie.
Samen wachten we achter de branding op Erik, dat is nog best een uitdaging want als je even niet oplet zit je zo weer in de branding. Hier is wel een grote deining, Lourens verdwijnt iedere golf in het golfdal en kan ik hem niet meer zien. Het duurt lang en we besluiten maar terug te gaan naar het strand om te kijken of Erik problemen heeft.
Dat heeft hij zeker. De branding heeft hem omgegooid en in het geweld van het ronddraaiende water is hij zijn spatzeil verloren. In de branding, het schuim en de golven kon hij het spatzeil niet terug vinden.
Lourens en ik zijn ruim een kilometer oostelijk geland, overigens ook allebei onderste boven. In een mooie surf vlieg je terug naar het strand maar de golven komen van achteren, moeilijk in te schatten wanneer hij breekt, dus zwemmen en losse spullen kwijt.
De kano’s op de karretjes en in de vloedlijn terug naar Erik, halverwege zie ik zijn spatzeil in de branding tollen. Gelukkig, nu hoeven we niet met de veerboot terug.
Het is inmiddels ruim twee uur later en we kunnen ons oorspronkelijke plan niet meer uitvoeren. Lopend terug naar de haven. De bewolking is inmiddels geheel dichtgetrokken, grijze lucht windkracht 3 Bf. en dan in rechte lijn terug naar Holwerd. De wind schuin achter, we gaan als een speer. Ineens een oorverdovend lawaai, defensie is houd laagvliegoefeningen boven de wadden.
Hoewel ik het gevoel heb dat ik ze bijna aan kan raken zie ik geen enkele F16.
Nog een half uurtje te gaan en ineens duikt een zeehond op, nieuwsgierig bekijkt hij onze kano’s, verdwijnt, en duikt weer op, een aantal keren vlakbij.
Zodra we voet aan land zetten begint het te regenen. Het was een mooie tocht, niet helemaal zoals van te voren bedacht maar op zee heb je veel meer als met de andere tochten te maken met weersomstandigheden.
auteur Cees Rijksen
Copyright © 2023 Kanovereniging Lelystad Alle rechten voorbehouden.