Ons eerste zelfstandige tochtje over de wadden.
Met de voorbereiding meteen te maken met de nodige software, kaarten, uitrusting en telefoonnummers. “Plannen” is het grootste deel van een eerste tocht over de wadden. Het weer, tij en veiligheid. De tocht meerdere malen uitgesteld. Dit i.v.m. Wind, tij en temperatuur.
We begonnen met een doel te bepalen. In dit geval met een westelijke omweg via de richting Dantziggat, Kikkergat naar Nes. Dit om dat het Oerd verboden terrein is, wegens broedende vogels. Dus hopen we op de westelijke platen wat hondekopjes te kunnen spotten.
Eindelijk ziet het er 18-04-24 goed uit en besluiten we vroeg te vertrekken. Wind 11 tot 16 knopen. Gemiddeld 13 knopen. Ik sta vroeg op en kom om 06.00u. bij de auto en ontdek dat ik de opgeruimde krabber moet gaan halen uit de schuur. Voorruit en zijruiten onder het ijs. Frisse start dus. Op de vereniging de 2 Kajaks geladen en Erik chauffeurt ons twee naar Holwerd. Bedoeling is hier 09.00u. aan te komen. De waterstand zou daar 2uur na hoogwater dan 2.10m. zijn. 30cm water bij de instap en misschien wat meer door de noordelijke wind.
We zijn een half uurtje later maar mede door de wind is er nog net genoeg water om er 9.30u. weg te varen. We volgen de vaargeul richting Nes van de Veerboot Ameland. Vandaar de boeien genaamd VA.. Er staat niet veel wind en we peddelen er lekker tegen in. De vaargeul loopt in een soort S-bochtig patroon en we zouden deze volgen tot boei VA11 Om daar vandaan westelijk boven de plaat langs te varen. Maar ondanks het terugtrekkend tij weten we dankzij de noorden wind de bocht eerder af te snijden door vanaf boei VA20 al over te steken naar VA11. Niet al teveel water, maar genoeg en geen veerboten en andere scheepvaart. Genieten van de rust. Er valt wat regen en de wind neemt wat toe. Dit gelukkig van korte duur.
We turen ondertussen wat omhoog. En laag over het water speurend naar leven. Enkele vogels, maar verder niets. Ondertussen VA11 gepasseerd en langzaam verlijerend komen we bij de plaat aan. Hondekoppen? Ja? Ja? Nee. Ook alleen gevleugeld leven. We varen nog wat langs de rand van de plaat en besluiten dan maar richting Kikkergat te varen. Erik roept bij Scheepsgat “grond”. Ik antwoordt “Helemaal goed.” “ Koers blijven volgen. Is de richel van Scheepsgat.” Deze vaargeul en richel moeten we over om in het Kikkergat te komen. Hier vandaan weer NNO de vaargeul volgen tot we de VA geul weer tegenkomen naar Nes. De Wind wakkert voor de 2de maal weer even aan en zorgt even voor een badkuip met deining van alle kanten. Ik probeer de golven te pakken en te gebruiken. Erik vaart met zijn pas aangeschafte Nordkapp en probeert een beetje uit te vogelen wat de beste taktiek is. Er is hem niet veel tijd gegund. Want al gauw zijn we bij de haven.
De 2 veerboten liggen aangemeerd en er vaart een sleepbootje door de haven met een vreemde soort van zeef of zo. Die hij over de bodem trekt. Zwart water wordt het nu. In de haven ligt ook nog een baggerschuit. Wij stappen uit bij de drijfsteiger en trekken de Kajaks er op. Lunchtime. We hebben twee en een half uur gevaren. Voorlopig zitten we hier eigenlijk vast. We kunnen bij Holwerd pas weer 17.00u. aanlanden. Erik vraagt nog even eerder te vertrekken. Ik wijs naar al het droge wad en zeg “alleen de vaaargeul is toegankelijk en moeten we blijven drijven voor Holwerd?”. We besluiten maar tot minimaal 14.00u. te blijven waar we zijn. De baggerboot was weg gevaren en lag in de verte ook droog op het wad slip te lossen. Goed punt dus. Lekker even wandelen dan maar.
Dus 14.00u. richting de boot en instappen maar weer. We varen de haven uit. Via de vaargeul richting Zuiderspruit (ZS..) en vragen ons af of we de geul zullen blijven volgen of rechtstreeks richting Holwerd gaan. Na een kleine berekening “on the fly” zogezegd, stem ik er mee in rechtstreeks over te steken. Er rekening mee houdend dat er hier en daar misschien net niet te peddelen is. Goed kijken naar brekende golfjes die de ondiepte markeren. Ver weg een droge plaat. We hebben gelukkig wind en tij mee en af toe drijven we alleen maar. Op een gegeven moment is het afgelopen. We liggen vast. Kwartiertje wachten en koffie drinken. Beetje spelen en foto’s maken. We hebben de tijd aan ons zelf. Dan gaat hij weer. Het water stijgt snel. Zo’n 20 à 30 cm per uur.
De veren varen ook weer en kruisen mekaar voor ons in de geul. Wij snijden de bochten weer verder af en peddelen lekker door. Voor Holwerd is het weer echt ondiep en laten we ons weer een kwartiertje drijven. Wetend dat we toch niet naar binnen kunnen. Even later gaat het weer en varen we verder. Voor Holwerd blijkt het dat de veerboot voor ons neus vertrekt. Er rekening mee houdend, dat het veer een normale bocht maakt zet ik een tandje bij om hem voor te zijn. Erik met het zelfde idee volgt. Eensklaps een enorme scheepstoeter. Ik een beetje verbaasd en kijk. Blijkt het dat. Als het veer de haven uitkomt hij meteen haaks de hoek omgaat, met behulp van zijn boegschroef. Deze hadden we niet aan zien komen. Dus rechts omkeerd weer. Even bijpraten en achter het veer langs het haventje in. Er ligt een vissersbootje. Dus ik heb goede moed. We varen binnen en komen tot de ontdekking dat er nauwelijks water op het slib staat. Dit konden we verwachten. Beetje duwen en trekken om aan de kant te komen en de boten inclusief ons met modder en schuim op de kant gekregen. Een half uurtje later had dit een schone aankomst kunnen zijn. Maar de kou bij stilstand won het van het geduld.
Tot zover een geslaagde eerste toer over het wad en zien uit naar de volgende in warmere dagen. De tijden klopten en weer en wind zaten mee.
Copyright © 2023 Kanovereniging Lelystad Alle rechten voorbehouden.